O‘ZBEK BADIIY ASARLARIDA ARGO VA JARGONLARNING QO‘LLANISH XUSUSIYATLARI
Kalit so‘zlar
argo, jargon, badiiy asarlar, o‘zbek adabiyoti, stilistik birliklar, til birliklari, tarjima, kontekst, obraz yaratish.Annotasiya
Mazkur maqola o‘zbek badiiy asarlarida argo va jargonlardan foydalanish xususiyatlarini o‘rganishga bag‘ishlangan. Unda bu til birliklarining lingvistik va stilistik funksiyalari, ularning personaj obrazini ochishda tutgan o‘rni va badiiy asarning umumiy ta’sirchanligi qanday oshirishga xizmat qilishi haqida so‘z boradi. Tahlillar davomida muallif O‘zbek adabiyotining taniqli asarlaridan real misollar keltirib, argot va jargonlar qanday kontekstlarda qo‘llanilishini ko‘rsatadi. Ushbu maqola argo va jargonlarning o‘ziga xos semantik xususiyatlari hamda ularning tarjimada yuzaga keladigan muammolarni ham yoritadi.
Foydalanilgan adabiyotlar ro‘yhati
Qodiriy, A. O‘tgan kunlar. Toshkent: O‘zbekiston, 1969.
Hoshimov, O. Ikki eshik orasi. Toshkent: Sharq, 1984.
Said Ahmad. Ufq. Toshkent: Adabiyot, 1975.
Cho‘lpon. Kecha va kunduz. Toshkent: Yozuvchi, 1936.
Behbudiy, M. Padarkush. Toshkent: Davr, 1913.
Rashidov, S. Qalb kuylari. Toshkent: G‘afur G‘ulom nomidagi Adabiyot va san’at nashriyoti, 1981.
Karimov, B. “O‘zbek tilida argo va jargonlarning o‘rni.” Til va Adabiyot, 2003, №2, 34–45-betlar.
Sodiqov, M. “Adabiy til va xalq shevalari: O‘zaro ta’sir.” Tilshunoslik va adabiyotshunoslik masalalari, 2008, 23–29-betlar.
Karimova, D. “Badiiy nutqdagi dialektal unsurlar.” O‘zbekiston filologiyasi jurnali, 2015, №4, 15–22-betlar.
Yo‘ldoshev, A. O‘zbek tili stilistikasi. Toshkent: O‘qituvchi, 1992.
